Co to jest kalcynujące zapalenie gruczołu krokowego i jak je leczyć

Kamienne zapalenie gruczołu krokowego jest powikłaniem przewlekłego procesu zapalnego w gruczole krokowym. W przypadku tej choroby w przewodach wydalniczych prostaty i acini tworzy się kamień nazębny. W wyniku rozwoju procesu patologicznego pojawia się coraz częstsze oddawanie moczu, pojawiają się bóle w kroczu i podbrzuszu, zaburzenia erekcji. Nie należy prowadzić przebiegu tej choroby, ponieważ może to ostatecznie doprowadzić do wielu problemów zdrowotnych.

Co to jest kalkulacyjne zapalenie gruczołu krokowego

Ta choroba jest formą przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Choroba charakteryzuje się powstawaniem prostatolitów lub kamieni, będących jednym z najczęstszych następstw przewlekłego procesu zapalnego obserwowanego w gruczole krokowym.

Kamienie w prostacie najczęściej wykrywane są podczas rutynowego badania u około 9% mężczyzn w różnym wieku.

Występują trzy szczyty wiekowe częstości występowania tej postaci zapalenia gruczołu krokowego:

1. 30-39 lat. Z reguły choroba nie jest wykrywana u pacjentów w wieku poniżej 30 lat. Jednak choroba staje się coraz młodsza. U osób w tym wieku rozwój kamicowego zapalenia gruczołu krokowego wiąże się z długotrwałym przebiegiem przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego wywołanego przez rzeżączkę, chlamydię, ureaplazmozę lub mykoplazmozę.
2. 40-59 lat. U mężczyzn w tej grupie wiekowej choroba najczęściej powoduje gruczolaka prostaty.
3. Ponad 60 lat. W tym przypadku, kalkulacyjne zapalenie gruczołu krokowego najczęściej rozwija się na tle wygaśnięcia funkcji seksualnych.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Tworzenie się kamieni w gruczole krokowym może wynikać z dwóch rodzajów przyczyn:

1. Prawdziwe lub pierwotne, które charakteryzują się bezpośrednim rozwojem choroby w przewodach gruczołu lub groniaka.
2. Wtórne lub fałszywe, w których następuje migracja kamieni z górnych dróg moczowych. Najczęściej miejscem ich powstawania jest pęcherz moczowy, nerki lub cewka moczowa. Przyczyną rozwoju kamicowego zapalenia gruczołu krokowego może być kamica moczowa.

W zależności od charakteru początku choroby przyczyny jej rozwoju dzielą się na dwie grupy:

1. Egzogenny. W tym przypadku mówimy o tych czynnikach, które nie odnoszą się do pracy ciała, ale działają na nie z zewnątrz. Obejmuje to uzależnienie od narkotyków, palenie tytoniu lub nadużywanie alkoholu.
2. Endogenny. Złogi powstają na tle wszelkich zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu. Mówimy o urazach narządów lub powikłaniach po operacji. Z tymi czynnikami związane jest również uszkodzenie bakteryjne prostaty.

Nadużywanie alkoholu może wywołać rozwój kamicy gruczołu krokowego u mężczyzn.

Kamienne zapalenie gruczołu krokowego zwykle rozwija się na tle stagnacji, zmian zapalnych w prostacie. Takie procesy powstają z powodu niewystarczającego opróżniania gruczołów krokowych, dlatego głównymi przyczynami choroby są następujące czynniki:

• brak regularnego życia seksualnego;
• przewaga siedzącego trybu życia;
• zastąpienie seksu masturbacją;
• złe nawyki, takie jak alkoholizm lub palenie;
• procesy zapalne gruczołu krokowego spowodowane wnikaniem drobnoustrojów do narządu.

Eksperci rozróżniają dwa główne mechanizmy patologiczne prowadzące do powstawania kamieni w narządzie i jego przewodach:

1. Naruszenie funkcji wydzielniczej, w wyniku czego powstaje znaczna stagnacja wydzielania prostaty.
2. Wrzucanie moczu do jamy gruczołu krokowego. Może to mieć miejsce na tle nieprawidłowego funkcjonowania układu moczowo-płciowego, powstawania przetok i wpływu szeregu innych negatywnych czynników.

Objawy

Objawy zapalenia gruczołu krokowego są pod wieloma względami podobne do rozwoju przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, ale są bardziej nasilone. Większość pacjentów ze zdiagnozowanym zapaleniem gruczołu krokowego tej postaci skarży się na trudności i ból podczas oddawania moczu.

Różnicą od przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego w tym przypadku jest ból obecny u pacjenta przez całą dobę, a nie tylko w nocy. Przyczyną takiego obrazu klinicznego jest najczęściej zaburzony proces odpływu moczu i wydzieliny prostaty. Wynika to z całkowitego lub częściowego zatkania kanału kamieniem.

Należy również podkreślić szereg innych objawów choroby:

1. Obecność bólu w miednicy i kroczu. Co więcej, mogą objawiać się nie tylko podczas oddawania moczu. Pacjenci mają nieprzyjemne odczucia w kości ogonowej i podbrzuszu, które nie zależą od konkretnej pory dnia.
2. W nasieniu pojawiają się patologiczne zanieczyszczenia. Często znajduje się w nim krwawa wydzielina i tylko w skrajnych przypadkach może występować ropa.
3. Bolesność oddawania moczu na tle częstych fałszywych pragnień. U większości pacjentów wydalane jest bardzo mało moczu. Jednak może być całkowicie nieobecny.
4. Zaburzenie erekcji. Zatkanie przewodu gruczołu krokowego powoduje zakłócenie normalnego odpływu nasienia z narządu. Wszystko to prowadzi do niemożności odbycia stosunku.

W najcięższych przypadkach rozwoju choroby pacjent może całkowicie utracić erekcję i znacznie obniżyć libido.

Diagnostyka

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego daje dobre wyniki dla dokładnej identyfikacji choroby.

Przed leczeniem kamicowego zapalenia gruczołu krokowego pacjent musi zostać dokładnie zbadany. Urolog zajmuje się diagnozą tej choroby. Jest zobowiązany do postawienia wstępnej diagnozy na podstawie skarg pacjenta, a także późniejszego badania fizykalnego i instrumentalnego. Obejmuje następujące procedury:

1. Cyfrowe badanie odbytnicze gruczołu krokowego. Przeprowadza się to przez badanie dotykowe. W przypadku kamicowego zapalenia gruczołu krokowego pacjent ma rodzaj trzeszczenia i nierówną powierzchnię kamieni nazębnych.
2. USG transrektalne prostaty. Dzięki tej procedurze identyfikowane są kamienie, które mają wygląd hiperechogenicznych formacji z wyraźnie widoczną ścieżką akustyczną. Badana jest liczba takich formacji, ich wielkość, lokalizacja i struktura.
3. Urografia ankietowa. Procedura pozwala zidentyfikować obecność zapalenia gruczołu krokowego.
4. MRI i CT prostaty. Techniki te są bardzo skuteczne i służą do potwierdzenia wyników wcześniejszych badań.

Jako dodatkowe zabiegi stosuje się: uretrografię, pielografię i cystografię.

Oprócz technik instrumentalnych diagnoza kalkulacyjnego zapalenia gruczołu krokowego obejmuje badania laboratoryjne, które obejmują następujące procedury:

1. Badanie wydzielania prostaty.
2. Analiza do posiewu bakteriologicznego moczu i materiału z cewki moczowej.
3. Badanie PCR, podczas którego pobiera się skrobanie, badane pod kątem obecności infekcji narządów płciowych.
4. Badania krwi. Najczęściej podaje się analizę biochemiczną.
5. Analiza moczu.
6. Analiza nasienia pod kątem biochemii.
7. Nasienie bakteriologiczne ejakulatu.

Jeśli mówimy o prowadzeniu diagnostyki różnicowej, to jej zadaniem jest odróżnienie kamicowego zapalenia gruczołu krokowego od gruźlicy, gruczolaka prostaty, onkologii prostaty, a także różnych typów zapalenia gruczołu krokowego.

Leczenie

Jak leczyć kalectwo gruczołu krokowego? Terapię na kamieniowe zapalenie gruczołu krokowego przepisuje lekarz na podstawie dokładnej diagnozy. W zależności od stopnia rozwoju choroby możliwych jest kilka opcji leczenia. Rozważmy każdy z nich bardziej szczegółowo.

Terapia lekami

Przebieg leczenia jest przepisywany przez lekarza ściśle indywidualnie.

Leczenie przewlekłego, kamicowego zapalenia gruczołu krokowego tabletkami może trwać od jednego do trzech miesięcy. Ten rodzaj terapii ma na celu przede wszystkim uzyskanie stabilnej remisji i zapobieganie powikłaniom choroby.

Bez względu na przyczynę choroby pacjentowi przepisuje się leki przeciwbakteryjne. Antybiotyki są przepisywane na podstawie wyników analizy wydzielania cewki moczowej i hodowli moczu.

Najczęstsze środki zaradcze stosowane w leczeniu kamicowego zapalenia gruczołu krokowego to:

1. Fluorochinolony. Jest to najskuteczniejsza grupa antybiotyków stosowana w leczeniu kamicowego zapalenia gruczołu krokowego. Jednak środki te można wykorzystać dopiero po całkowitym wykluczeniu gruźlicy.
2. Tetracykliny. Są używane rzadziej, ponieważ często wywołują skutki uboczne.
3. Penicyliny. Klasyczne antybiotyki o szerokim spektrum działania na patogenną mikroflorę.
4. Cefalosporyny.

Fizjoterapia

Aby wzmocnić efekt terapii lekowej i poprawić funkcjonowanie prostaty, stosuje się następujące techniki fizjoterapeutyczne:

1. Magnetoterapia. Służy do likwidacji obrzęków i normalizacji procesu krążenia krwi.
2. Terapia laserowa. Eliminuje zespół bólowy i pomaga zmniejszyć proces zapalny.
3. Masaż prostaty. Pozwala przywrócić drożność przewodów, poprawiając krążenie krwi w gruczole krokowym.

W niektórych przypadkach leczenie zapalenia gruczołu krokowego wymaga radykalnego podejścia. W tym przypadku stosuje się różne techniki operacyjne, z których najpopularniejszą jest prostatektomia.

Możliwe komplikacje

Sport jest najlepszą profilaktyką zapalenia gruczołu krokowego.

Jeśli pacjent nie otrzyma leczenia na czas, u pacjenta może rozwinąć się przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Może to być obarczone następującymi niebezpiecznymi komplikacjami:

• rozwój ropnia;
• zwłóknienie prostaty;
• problemy z potencją;
• niemożność utrzymania moczu;
• różne formy zapalenia pęcherzyków.

Dlatego bardzo ważne jest, aby w odpowiednim czasie zidentyfikować kalkulacyjne zapalenie gruczołu krokowego i zacząć je leczyć. W ramach profilaktyki tej choroby należy rzucić alkohol i palenie, uprawiać sport, leczyć na czas infekcje i zapobiegać hipotermii organizmu.